به یاد بابا

روسری سرخ من گل به سرش می کند روسری سرخ را آب روان می شود از لب این صخره ها * غنچه پر از خنده شد سبزه کمی قد کشید از دل نمناک ابر قطره ی باران چکید  * رود پر از آب شد کوه پر از آبشار دانه ای از زیر سنگ گفت: سلام ای بهار *مریم زندی * + نوشته شده توسط به یاد بابا در پنجشنبه بیست و سوم شهریور ۱۳۹۶ و ساعت 19:27 | به یاد بابا...

سلام خوب ترین قهرمان قصه ی من به جای هرچه « نه » بنویس باز هم آری دوباره آمده ام واژه واژه غم در دست منم دوباره و این بغض های تکراری  * دوباره یاد تو در قلب من تماشاییست دلم برای تو امشب دوباره تنگ شده دوباره خواب به چشمم نمی رود.تو چطور؟ دوباره عشق به چشمم سیاه رنگ شده  * بگو دوباره که از من جدا نخواهی شد بگو و قول بده تا که شادمانه شوم کنار من بنشین شعر عاشقی بنویس کنار من بنشین تا پر از ترانه به یاد بابا...

به یاد بابا...